Η Ελληνική Θράκη παρέμεινε υπό οθωμανική κυριαρχία ως τους Βαλκανικούς Πολέμους των ετών 1912 – 1913. Τότε, παρά το γεγονός ότι η περιοχή είχε απελευθερωθεί από τον Ελληνικό Στρατό, παραχωρήθηκε στη Βουλγαρία, προκειμένου η τελευταία να αποκτήσει έξοδο στο Αιγαίο Πέλαγος.
Μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου το 1918, οι Μεγάλες Δυνάμεις της εποχής (Γαλλία, ΗΠΑ, Ιταλία και Μ. Βρετανία) έθεσαν προσωρινά τόσο τη Δυτική όσο και την Ανατολική Θράκη υπό διασυμμαχική κατοχή. Ενάμιση περίπου χρόνο αργότερα, χάρη στις άοκνες προσπάθειες του Ελευθέριου Βενιζέλου, οι Μεγάλες Δυνάμεις ανέθεσαν τη Διοίκηση της περιοχής στην Ελλάδα. Έτσι στις 14 Μαΐου 1920 ο Ελληνικός Στρατός εισήλθε στην Κομοτηνή και την Αλεξανδρούπολη, ενώ τον Ιούλιο του ιδίου χρόνου με την υπογραφή της συνθήκης των Σεβρών, έγινε και η τυπική κατακύρωση της Δυτικής Θράκης στην Ελλάδα. Μαζί με τη Δυτική Θράκη είχαν επιδικαστεί στην Ελλάδα η Ανατολική Θράκη ως 30 χιλιόμετρα έξω από την Κωνσταντινούπολη, η ακτή των Δαρδανελίων, η Καλλίπολη, η Ραιδεστός, η Ηράκλεια, η Σμύρνη, η Ίμβρος και η Τένεδος. Σήμερα μόνο η Δυτική Θράκη έχει μείνει στην αγκαλιά της Ελλάδας.